Kvaliteta vode u BiH : period 2016-2021.god.
Mikrobiološka ispravnost vode
U rodu Escherichia nalazi se nekoliko vrsta bakterija, a za
humanu medicinu značajna je samo jedna vrsta - Escherichia coli. U toj vrsti
nalazi se veliki broj raznih serotipova od kojih neke mogu izazvati bolesti kod
ljudi. To je štapićasta gram - negativna bakterija, neki sojevi imaju kapsulu,
većina ima na površini izdanke (flagele) pa su pokretne. Aerobna je i
fakultativno anaerobna bakterija, dobro uspeva u laboratorijskim uslovima,
većini serotipova je optimalna tempe-ratura za razmnožavanje oko 37°C.
Pripada prilično otpornim bakterijama: mjesecima može da živi u vodi i zemlji, a dugo i na raznim predmetima. U različitim vrstama hrane i namirnica lako se i brzo razmnožava. Temperatura od 60°C ubija ih nakon 15 minuta.Escherichia coli je bakterija koja naseljava crijeva čoveka i životinja. Predstavlja dio crevne flore i neophodna je za proces varenja i sinteze nekih supstanci (na primer vitamin K).
Escherichia coli je indikator zagađenosti voda
fekalijama, jer se velike količine (trilioni) izbacuju dnevno fecesom samo
jednog čoveka. Jedan je od najčešćih uzročnika bekterijskih infekcija čoveka.
Može izazvati infekcije gastrointestinalnog, urogenitalnog trakta, sepsu,
meningitis (kod novorođenčeta), zapaljenje pluća, itd. Većina tipova E. coli je
bezopasna za čovjeka, ali neki kod ljudi mogu da izazovu različite bolesti. Sve
te bolesti mogu se podijeliti u dvije velike grupe: grupa crijevnih bolesti i grupa
piogenih bolesti.
Fekalni
streptokoki ili enterokoki su najpodobnija grupa bakterija za vrednovanje
higijenske kvalitete npr. vode. Broj fekalnih streptokoka visoko kolerira s
prisut-nošću patogenih bakterija (npr. Campylobacter, Listeria, Salmonella,
Yersinia), fekalnih i ukupnih koliformnih bakterija i enterovirusa.
Fekalni
streptokoki ili enterokoki spadaju u 17. grupu Bergeyevog priručnika za
determinativnu bakteriologiju (Gram-pozitivni koki). To su Gram-pozitivni,
jajoliko izduženi koki, raspoređeni u parove i kratke lance. Posjeduju
grupno-specifični polisaharid i spadaju u Lancefieldovu grupu D. Na krvnom
agaru ne stvaraju zone hemolize te ih nazivamo i nehemolitički streptokoki ili
g-streptokoki.
Prisustvo
mikroorganizma Pseudomonas aeruginosa, pokazatelja starog fekalnog zagađenja i
neadekvatnog održavanja vodovodnog sistema u objektima koji predstavlja
opasnost po zdravlje osetljive populacije (djeca, trudnice, starija i boles-na
lica).
Bakterija
Pseudomonas aeruginosa je čest uzročnik infekcija kože i ušiju („plivačko uvo“)
u bazenima i banjama kao i kontaminant flaširanih voda što može dovesti do
oboljenja kod osjetljivih osoba. Višestruko rezistantan na antibiotike i
dezinficijense.
Psudomonas
aeruginosa je bakterija iz roda Pseudomonas, i za humnanu medicinu
najznačajnija je vrsta u tom rodu. Veliki broj vrsta iz tog roda široko su
raspro-stranjene u prirodi – nalaze se u tlu, vodi, na raznim biljkama, voću i
životinjama. Većina ih živi saprofitnim životom, dok su neke patogene za
čovjeka i životinje. Za čovjeka su patogeni P. aeruginosa, P. mallei i P.
pseudomallei, dok ostali pseudomonasi rijetko izazivaju oboljenja.
P.
aeruginosa je gram-negativna, pokretna, štapićasta bakterija. Za uzgoj u
labo-ratorijskim uslovima nema posebne zahteve i dobro uspjeva na hranjivim
podlo-gama. Na običnom hranjivom agaru najčešće stvara spljoštene kolonije
nazubljenih rubova, sivo-zelenog metalnog sjaja, hrapave ili glatke površine,
ili izdignute, glatke kolonije s oštrim rubovima. U spoljnoj sredini prilično
je otporna bakterija – nije osobito osetljiva na temperaturu (na temp. od 55 °C
ugiba tek nakon 1 sat), preživljava mesecima u vodi na temperaturi okoline.
Naročito joj pogoduje vlažna sredina. P. aeruginosa ponekad je sastavni dio
normalne mikroflore u organizmu. Kolonizacija crjeva, kože i sluznica zdravih
ljudi ili bolesnika niska je u ljudskoj populaciji, dok hospitalizacija
povećava stopu kliconoštva.
Rijetko
izaziva oboljenja kod zdravih osoba koje imaju neoštećen imunološki sistem.
Većinom je infekcija povezana s nekim ispadom u odbrani organizma. To može biti
prekid cjelovitosti fizikalnih barijera kao što su koža i sluznica, ili
oštećenje specifičnih mehanizama odbrane – kao npr. prirodni manjak ili defekt
u stvaranju antitjela ili imunosupresivna terapija. Tako su naročito osjetljive osobe
kojima je zbog bilo kojeg razloga smanjena otpornost - hronični plućni
bolesnici (npr. cistična fibroza), hronični bubrežni bolesnici, bolesnici nakon
teških operacija i opekotina, intravenski zavisnici o opojnim drogama itd. Čest
je uzročnik hospitalnih infekcija.
Najčešća
lokalizacija infekcija je mokraćni trakt i oštećena koža kod većih ope-kotina. Infekcije se mogu očitovati kao gnojna infekcija kože (apscesi),
sepsa, meningitis, endokarditis, infekcije oka, respiratornog trakta i pluća.
Dijagnoza infekcije postavlja se na temelju mikrobiološkog nalaza. Za
mikrobiološku dijagno-stiku uzimaju se, ovisno o vrsti infekcije, različiti
uzorci – bris rana, gnoj, mokraća, krv, likvor, iskašljaj i drugi materijali.
P. aeruginosa spada među najotpornije bakterijske vrste na antimikrobne
lijekove, pa lječenje može biti dugotrajno i zahtjeva upornost.
Prija
im temperatura od 20 do 40 stepeni Celzijusa, pH 7 - 8.5, odgovorne su za
nastanak biofilma u distribucionom sistemu cijevi, kolonizuju vlažne sredine
(tuševe, kupatila..), mijenjaju ukus, miris i boju vode.
Broj
izraslih kolonija na 18-22 °C je parametar pomoću kojeg se određuje stepen
čistoće vode te za procjenu efikasnosti
dezinfekcije pitke vode. Nakon uvođenja ispitivanja ukupnog broja bakterija na
18-22 °C s inkubacijom od dva dana na želatinoznim hranjivim podlogama, od
1904. g. započela je inkubacija i dodatnog seta ploča i na 37 °C kroz tri dana,
uz upotrebu agaroznih hranjivih podloga. Dodatni parametar uveden je jer se
smatralo kako postoji vjerojatnost da se bakterije koje porastu pri temperaturi
od 37 ºC također nalaze i u ljudskom organizmu, pa prema tome mogu služiti kao
indikator fekalne kontaminacije. Prve službene upute za provedbu ove metode
poznate su kao ʺReport 71ʺ iz 1934. g. (Ministarstvo zdravlja UK) u kojem su
navedeni uslovi inkubacije koji su i danas aktualni (22 °C/72 h i 37° C/48 h).
Do
današnjeg je dana granica od 100 CFU/ml pri 22 °C ukupnog broja bakterija u
vodi namijenjenoj za ljudsku potrošnju ostala nepromijenjena, kao i ispitivanje
ukupnog broja bakterija pri 37 °C.Sagledavajući izloženost heterotrofnim
bakterijama, konzumacijom hrane unosimo mnogostruko više vrijednosti u odnosu
na unos vodom (legislativa iz područja hrane propisuje znatno više granične
vrijednosti). Za veliki broj namirnica ograničenje je čak 1 000 000 cfu/g
heterotrofnih kolonija, a u industriji hrane ovaj se parametar koristi kao
mjera degradacije hrane, a ne u cilju zaštite zdravlja potrošača. Osim
konzumacijom hrane i vode, heterotrofnim bakterijama izloženi smo i putem
zraka, kao i putem drugih sastavnica okoliša.
Koliformne bakterije su najpogodnija grupa indikatorskih bakterija za vrednovanje higijenskog kvaliteta vode. Koliformne bakterije su uobičajene u našem okruženju i generalno nisu štetne. Međutim, prisustvo ovih bakterija u vodi za piće je obično posljedica problema sa sistemima za prečišćavanje vode ili sa cijevima koje dis-tribuiraju vodu i ukazuje da voda može da bude kontaminirana bakterijama koje mogu izazvati bolesti.
Koliformne bakterije su primarno nepatogene i normalno se nalaze u donjem intestinalnom traktu (debelom crijevu) čovjeka i toplokrvnih životinja, gde su odgovorne za pravilnu probavu hrane. Koliformne bakterije se izlučuju fekalijama, dospevaju u otpadne vode, a preko njih u prirodne recipijente i sisteme javne kanalizacije. Ukoliko su u fekalijama prisutne i patogene bakterije, one će takođe dospjeti zajedno s koliformnim bakterijama u otpadne i prirodne vode. Ukoliko su prirodne vode (potoci, rijeke, jezera) opterećene fekalijama, patogene bakterije, virusi i paraziti takođe mogu biti prisutni, predstavljajući opasnost za zdravlje ljudima koji dolaze u kontakt sa vodom. Koliformne bakterije su najpogodnija grupa indikatorskih bakterija za vrednovanje higijenskog kvaliteta vode.
Bakterije
roda Clostridium spadaju u 18. grupu Bergey-evog priručnika za deter-minativnu
bakteriologiju (Gram-pozitivni štapići i koki koji formiraju endospore). Radi
se o Gram-pozitivnim sporogenim štapićima, koji kod sporulacije poprimaju oblik
vretena zbog velikih endospora . Obligatni su anaerobi,
što znači da žive u medijima bez otopljenog kiseonika. Bakterije roda
Clostridium su široko raspro-stranjene u prirodi. Mnoge vrste produciraju
egzotoksine i patogene su za čovjeka i životinje zbog primarne izazvane
infekcije ili potencijalne apsorpcije egzotoksina.
Clostridium
perfringens je jedna od čestih patogenih klostridija. Izvori zaraza (gasna
gangrena, sekundarne infekcije rana, enteritis, sepsa) su probavni trakt već
zara-ženih životinja i ljudi. Preko fecesa dolazi u vodu, zemlju, vazduh, a u
organizam se unosi pasivno. Vrsta C. perfringens se selektivno uzgaja na
tripton-sulfit-neomicin (TNS) agaru na 46°C/18 h. Vrsta C. perfringens je
sposobna u anaerobnim uslo-vima reducirati sulfit prisutan u podlozi do
sumporovodika (H2S). Stvoreni H2S precipitirati će se sa gvožđem takođe
prisutnim u podlozi i stvaraju crni talog gvožđe sulfida (FeS). Stoga će
kolonije C. perfringens u epruvetama s TSN podlogom biti obojene crno,
trodimenzionalne, ovalnog oblika. Dodatak neomicina, polimiksina i uzgoj na
temperaturi višoj od 36°C inhibiraće razvoj ostalih sulfit-reducirajućih
klostridija, te omogućiti selektivni porast vrste C. perfringens.
Ovu grupu čine bakterije roda Enterococcus sa ukupno 16 vrsta (E. faecalis, E. faecium, E. avium, E. hirae, E. galinarium). Široko su rasprostranjeni u okolišu, nalaze se u fekalijama kičmenjaka. Ponekad mogu uzrokovati piogene (gnojne) infekcije. Jedina negativna strana ove indikatorske grupe bakterija je da se ne mogu zbog ugibanja dokazati u okolišu temperature iznad 55 °C.
Grafik br. 22 : Registrovani slučajevi za aluminij u periodu od 2016-2021.god.
Prema upustvu Svjetske zdravstvene organizacije (WHO), iz 1993. godine, ne postoje zdravstvene smjernice s preporukama za vodu za piće. Međutim, direktiva 98/83/EC, o kvaliteti vode namijenjenoj za piće, navodi standardnu vrijednost od 0,2 mg/L, kao kompromis između vrijednosti praktične upotrebe aluminijevih soli u obradi vode za piće i diskoloracije vode u distribuciji.
Pod
terminom amonijak se podrazumeva i nejonizovani (NH3) i jonizovani (NH4 )
oblik. Prirodan nivo u podzemnim i površinskim vodama je ispod 0.2 mg/l.
Anaerobne podzemne vode mogu da sadže do 3 mg/1. Intezivno gajenje životinja na
farmama može da da znatno viši nivo amonijaka u površinskim vodama. Amonijak u
vodi je indikator moguće bakterijske aktivnosti, kanalizacionog i životinjskog
otpada.
Amonijum
jon u podzemnim vodama može biti prisutan kao rezultat hemijskih i bioloških
procesa. Biološki procesi se dešavaju u prisustvu denitrifikujućih bakterija u
anaerobnim uslovima. Povećane koncentracije ovog jona izrazite su u podzemnim
vodama dubokih arteskih bunara, u oblastima pojavljivanja nafte i gasa.
Amonijum joni mogu biti i neorganskog porekla.
Po
preporukama EU granična vrednost za amonijum-jon iznosi 0,5 mg/l NH4 (Directive
98/83/EC). Izuzetak za geogeno prekoračenje nije predviđen.
Ponekad iz slavine poteče voda koja je naizgled zamagljena, ili
koja liči na mlijeko.Nakon nekoliko sekundi se izbistri. Zamagljenost može biti
uzrokovana vodom u cijevima pod dosta višim pritiskom, ali je verojatnije da
efeka zamagljenosti nastaje zbog sitnih mehurića vazduha u vodi. Vazduh se diže
na površinu i isparava, dok se voda bistri.
Zamagljena voda je potpuno bezopasna. To se obično događa kada
je jako hladno, jer je absorpciona moć vode višlja kako pritisak vode povećava
i / ili temperatura vode smanjuje. Voda pod pritiskom ima više gasova nego voda
koja nije pod pritiskom.
Zavisi
od toga odakle dolazi. U svom prirodnom stanju, kada je čista, voda je tečnost
bez ukusa, mirisa i boje; ništa manje ne bi trebali da očekujete od vode u
vašem domu. Hemikalije koje se koriste u tretmanu vode (dezinfekcija i sl.),
minerali i bakterije, industrijski i poljoprivredni zagađivači mogu dovesti do
čudnih mirisa ili promjene ukusa, kao na primjer miris "pokvarenih
jaja", ukus zemlje, metala ili memle.
Voda
koja ima čudan, ukus i miris je glavni razlog zašto se neko opredeli za
flaširanu vodu.
Nitritni
jon (nitrati) rasprostranjen je u podzemnim vodama, najčešće u malim
količinama. Povišeni sadržaj ovog jona može se javiti pri procesu stvaranja
amonijačnih jedinjenja i organskih materija, a i pri redukciji nitrata u
nitrite. Oksidacija amonijačnih jedinjenja često je izazvana djelatnošću nitrifikujućih
bakterija. Nitriti nisu nađeni u značajnoj količini u površinskim vodama zbog
oksidacije do nitrata. Kada se nitriti nađu u vodi u značajnoj količini, to je
znak zagađenja otpadnih voda bakterijama i oličenje neadekvatne dezinfekcije.
Mogu se naći u otpadnim vodama i otpadnim vodama deponija, poljoprivrednih
površina i atmosferske kanalizacije gradova.
Prevelika količina nitrata u vodi za piće izazva teške bolesti, a ponekad i smrt. Toksičnost nitrita se manifestuje kardiovaskularnim problemima pri visokim dozama i methemoglobinemijom, tzv. "sindromom plave dece", pri nižim dozama. Nitriti u krvi oksiduju hemoglobin u methemoglobin koji nije prenosilac kiseonika do tkiva, što se manifestuje cijanozom, a u većim koncentracijama i asfiksijom (prestanak disanja). Simptomi uključuju otežano disanje i plavetnila na koži. Nitrati i nitriti kao posledicu dugotrajnog izlaganju iznad visokim koncentracijama izazivaju diurezu i krvarenje slezine.
Organske materije su velika grupa jedinjenja koja se sastoje od Ugljenika-C i Vodonika-H, a mnoga sadrže i Kiseonik-O, Azot-N, Sumpor-S, Fosfor-P i druge elemente. Pojava organskih materija u bunarskoj vodi je posljedica antropogenih i/ili prirodnih procesa. Vode se zagađuju ispuštanjem komunalnih i industrijskih otpadnih voda, voda iz domaćinstava i objekata za uzgoj stoke, površinskih voda koje otiču sa zemljišta gradskih površina, saobraćajnica, neuređenih deponija itd. Uklanjanje organskih materija iz vode se najčešće vrši tehnologijom joske izmene - jonoizmenjivačima poznatim kao Organic Scavenger - Skevindžeri.
Organske materije u vodi je najlakše otkriti kroz promenu boje vode. Kod dubokih bunara najčešće se radi o humusnim materijama, dok kod površinskih voda i plitkih bunara prisustvo organskih supstanci ukazuje na mogućnost fekalnog zagađenja vode. Za uklanjanje organskih materija iz vode proizvode se uređaji na bazi jonoizmjenjivača sa ispunama za uklanjanje organskih materija (skavendžeri). Nakon zasićenja , ista se regeneriše smješom kuhinjske soli i kaustične sode. Za pravilnu optimizaciju opreme neophodno je prethodno uraditi hemijsku i biološku analizu vode.
Potrošnja
kalijevog permanganata određuje količinu organske tvari u
vodi. Razgradnjom kalijevog permanganata (KMnO4) u vodi oslobađa se kiseonik .
Oslobođeni kisik oksidira prisutnu organsku tvar. Na osnovi količine potrošenog
kalijevog permanganata, odnosno količine kisika utrošenog (potrebnog) za
oksidaciju organske tvari, izračuna se količina organske tvari.
Vode sa povećanom koncentracijom gvožđa imaju
negativan uticaj na organoleptička svojstva vode, izazivaju gorko-sladunjav i
opor ukus, pa je neophodno ukloniti, u toku obrade i pripreme vode za piće,
jone gvožđa (posupkom deferizacije) i mangana (postupkom demanganizacije). U
postrojenjima za pripremu vode za piće, kao i distributivnim mrežama korozija
predstavlja pojavu koja ima veliki uticaj na kvalitet materijala i vode.
Korozija cijevi i dijelova postrojenja povećava troškove i zahtjeva zamjene određenih
dijelova u sistemu vodosnabdjevanja. Zamjene su neophodne kada cijevi postaju
hrapave, opada pritisak u distributivnoj mreži, raste utrošak energije za
vodosnabdjevanje. Curenje vode takođe zahtjeva zamjenu dijelova cijevi. Ako se dijelovi
cjevnog materijala raspadaju i teku, kao takvi mogu doći do korisnika i ako su
toksični mogu biti uzrok ozbiljnih zdravstvenih problema.
Zamućenje vode
uzrokovana je suspendiranim tvarima, kao što su mulj,pijesak ,
fina otopljena organska i anorganska tvar, topljive obojene organske tvari, plan-kton i
drugi mikroskopski organizmi. Zamućenje je mjera optičkog svojstva
vode koje uzrokuje da se svjetlo rasprši i absorbira više nego što se prenosi
(transmitira) u oštrim linijama duž uzorka. Bistrina vode važna je za izradu
proizvoda namije-njenih za upotrebu od strane čovjeka kao i u mnogim proizvodnim
djelatnostima. Zamućenje vode glavna je značajka za stanje i produktivnost
vodenog sistema. Stepen zamućenja izražavamo kao: prozirno, jasno, gotovo
jasno, slabo opales-centno, opalescentno, slabo zamućeno i jako zamućeno.
Izvor podataka :Agencija za sigurnost hrane Bosne i Hercegovine
Primjedbe
Objavi komentar